سه شنبه, ۱۶ اردیبهشت ۱۴۰۴ / ۰۷:۱۹:۰۱
پیتر بروک، کارگردان پیشگامِ اهل بریتانیا که هنر تئاتر را در سراسر جهان تحت تأثیر قرارداد، در سن ۹۷ سالگی درگذشت.
به گزارش بوم هنر، پیتر بروک، کارگردان بریتانیایی‌الاصل که برنده جوایز تونی و اِمی است، اما بیشتر به خاطر فعالیتش در عرصه تئاتر از اجرای «مارا/ساد» و «ایرما لا دوس» در برادوی تا آثار تجربی مانند «ماهابارتا» شناخته می‌شود، در سن ۹۷ سالگی در شهر پاریس درگذشت.
یکی از آخرین کارهای «بروک» در ۹۲ سالگی، تئاتر «زندانی» بود که آن در پاریس و همچنین جشنواره ادینبورگ و تئاتر ملی لندن روی صحنه برد.
پیتر بروک، هشت دهه در عرصه اپرا، نمایشنامه، آثار موزیکال و همچنین تولیدات سینمایی و تلویزیونی فعال بود. پس از دهه‌ها ارائه رویکردی غیرمتعارف به آثار سنتی ازجمله شکسپیر و پوچینی، او به پاریس نقل‌مکان کرد و در آنجا جسورتر شد و رویکرد تجربی‌تری را در پیش گرفت.
خاطره‌انگیزترین اثر بروک، نمایش «مارا/ساد» در سال ۱۹۶۴ است که نمایشی خیره‌کننده بر اساس نمایشنامه پیچیده پیتر وایس درباره مارکی دو ساد و زندانیان یک آسایشگاه بود. او پس از اجرای این نمایش در برادوی در سال ۱۹۶۶ برنده جایزه تونی شد و دومین جایزه تونی خود را نیز برای نمایش «رویای شب نیمه تابستان» دریافت کرد.
بروک در لندن به دنیا آمد و در کالج وست مینستر و مگدالن آکسفورد تحصیل کرد. اولین کار او به‌عنوان کارگردان برای «دکتر فاستوس» در سال ۱۹۴۳ تجربه کرد و از سال ۱۹۴۷ تا ۱۹۵۰، مدیر تولیدات خانه اپرای سلطنتی بود.
او از سال ۱۹۵۰ تا ۱۹۷۰ با کمپانی رویال شکسپیر همکاری کرد که ماحصل آن کارگردانی نمایش‌های چون «شاه لیر» با بازی پل اسکافیلد و «تیتوس آندرونیکوس» با بازی لارنس اولیویه و ویوین لی بود.
بروک در طول زندگی حرفه‌ای خود، تلاش کرد روال‌های معمول تئاتری را زیر سؤال برد و تا حد امکان مرزها را بشکند. او در سال ۱۹۷۰، مرکز بین‌المللی تحقیقات تئاتر، متشکل از بازیگران، هنرمندان و نوازندگان چندملیتی را تأسیس کرد که سپس به مرکز بین‌المللی آفرینش‌های تئاتر تبدیل شد و یک پایگاه دائمی به نام « Bouffes du Nord Theatre» ایجاد کرد.
او به‌غیراز بسیاری از آثار نویسندگان نسبتاً ناشناخته، نمایش‌هایی بر اساس آثار چخوف، ساموئل بکت، کاریل چرچیل و آتول فوگارد و اقتباس از موتزارت و الیور ساکس را به روی صحنه برده است.
بروک در عرصه سینما نیز فعال بود و فیلم‌هایش بیشتر نسخه‌هایی از کار صحنه‌ای او بودند؛ از جمله «مارا/ساد» (۱۹۶۷)، فیلم ضد جنگ «به من دروغ بگو» (۱۹۶۸)، «شاه لیر» (۱۹۷۱) و نسخه تلویزیونی «هملت» در سال ۲۰۰۲. همچنین دو استثناء قابل‌توجه در کارنامه هنری پیتر بروک، اقتباس سینمایی سیاه‌وسفید او از «سالار مگس‌ها» اثر ویلیام گلدینگ در سال ۱۹۶۳ و فیلم تاثیرگذار «ملاقات با مردان برجسته» (۱۹۷۹) است.
کتاب او در سال ۱۹۶۸ با عنوان «فضای خالی» که در آن از کاوش مداوم و خودانگیختگی در کار تئاتر حمایت می‌کرد، به کتاب مقدس و مرجع تئاتر تجربی تبدیل شد که به بیش از ۱۵ زبان ترجمه شد. زندگی‌نامه او با عنوان «زندگی من درگذر زمان» در سال ۱۹۹۸ منتشر شد. کتاب‌های «نقطه تغییر» (۱۹۸۷) و «هیچ رازی وجود ندارد» (۱۹۹۳) نیز به قلم او منتشرشده است.
بروک در سال ۱۹۶۵، نشان فرماندهی امپراتوری بریتانیا و در سال ۲۰۱۳، نشان شوالیه (فرانسه) را دریافت کرد. او همچنین در سال ۲۰۱۴ موضوع مستندی به نام «پیتر بروک: طناب محکم» ساخته پسرش (سیمون) شد.
