بدون آنکه بخواهم به رسم زمانه به توصیف شاعرانه نمایش پاپنها بپردازم، به تبیین آن می‌پردازم؛ نمایشی که ترکیبی از سبک‌های اجرایی است؛ از نمادپردازی تا امپرسیونیسم؛ از پست مدرن تا رئال؛ حتی از تراژدی تا رئال.,...
اینبار نازیلا ایران زاد بنام با نمایش پاپنها به شکلی کاملاً آشکار به دو مسأله فلسفی پرداخته است، دو مسأله ای که به نحوی با یکدیگر مرتبط هستند:مناقشه ارباب و برده و مسأله شرّ.,...
ژان ژنه براساس زندگی خود سعی دارد نفرت و انزجار خود نسبت به بی‌عدالتی‌های حاکم بر روابط انسانی را به تصویر بکشد و عصیان آدم‌هایی را نشان دهد که در برابر این بی‌عدالتی.ها از خود واکنش شدید نشان می‌دهند و بر این جامعه معترضند.,...
